Frá sér komið

Stundum þá bara verður maður að... blogga! Sérstaklega þegar maður er að missaða því maður er að fara í próf daginn eftir. Núna er ein af þessum stundum.

[innskot ritstjóra: þessi færsla er ekki um neitt]

Klukkan er hálf 1 á fimmtudagskvöldi og ég er ennþá vakandi að læra fyrir próf á morgun. Prófið er ekki fyrr en klukkan hálf 3 á morgun, sem þýðir að það er búið 5.40 pm, sem þýðir að eigi síðar en 6 pm á morgun verð ég á barnum að panta mér stóran ískaldan bjór af krana. Þetta gerist eftir 17 og hálfan klukkutíma.

Fyrst verð ég að klára að læra fyrir próf, fara að sofa, sofna, vakna, mæta í próf, taka próf og komast lifandi frá öllu saman. Stundum kemur upp í hugann í svona aðstæðum (eða stundum á svona stundum) Bubba textinn ,,jörðin hún snýst um sólina, alveg eins og ég" og ég verð rosa fegin að vita til þess að bæði jörðin og Bubbi snúast ennþá um sólina. Þá hlýtur heimurinn að vera að ganga sinn vana gang og föstu punktarnir (þ.e. sólin og flöskudagar) enn á sínum stað eins og síðustu skrilljón árin (plús mínus skrilljón ár afturábak og áfram).

Um 10 leytið í kvöld þá tók ljósið í herberginu mínu upp á því að blikka eins og diskóljós. Það er ekki gott fyrir einbeitinguna sem var ekki frábær til að byrja með. Ég ákvað að slökkva ljósið. Núna læri ég í myrkrinu með smá ljós frá skrifborðslampanum mínum. Það fylgja þessu samt ákveðnir kostir. Eða ókei einn kostur. Þegar ég tek mér pásu þá spila ég Valerie með Amy Winehouse á youtube, kveiki diskóljósið og dansa um herbergið mitt. Þetta er hin mesta skemmtun og hefur fjölgað pásum, sem er ekki sniðugt ef atriði númer 2 á to do listanum á að ske (þ.e. fara að sofa).

Í þessari prófatörn hef ég ekki gefið mér tíma til að þvo fötin mín þ.a. það er eins gott að seinna prófið (ehem 2 prófa prófatörn hefði ég aldrei kallað strembna í HÍ) er á morgun og þá hef ég enga afsökun til að þvo ekki garmana mína. Þessi brenglaða forgangsröðun (að nota lærupásur frear í að rölta út á Monmouth kaffihúsið og kaupa besta kaffi í heimi (a.m.k. London) í staðin fyrir að þvo) hefur gert það að verkum að öll fötin mín eru skítug. Þá meina ég ÖLL FÖTIN MÍN. Svona eins og ,,when I say woohoo I mean WOOHOO". Það sem er hreint er eftirfarandi:
1 svartur sparikjóll, 1 bleikur sparikjóll, svart pils, 1 sparibuxur og 1 bolur sem ég er búin að spara til að geta farið í honum í prófið á morgun. Já og vetrarkápurnar mínar. Ekki alveg bestu fötin þegar maður er inni að læra allan daginn. Arna trúði ekki að ég gæti klárað öll fötin mín svo hún kom og kíkti. Eftir það trúði hún.

Í kvöld tókum við Arna okkur lærupásu til að borða pizzu í kvöldmat (1.69 pund per pizza í Costcutter), drekka kók og horfa á Júróbandið í Júróvisjón. Við fórum niður í félagsherbergið í húsinu okkar rétt fyrir 8 með pizzurnar og kókið og spurðum ameríkanana sem voru að horfa á nýja flatskjársjónvarpið sem er er þar hvort við mættum horfa á Júróvisjón. Þau voru víst ekkert að horfa á sjónvarpið, heldur bara með kveikt á því til að hámarka utility á því held ég og fannst ekkert mál að við myndum skipta um stöð.

Núna eru puttarnir orðnir svo liðugir að ég gæti haldið endalaust áfram, eða a.m.k. að óþekktu upper limiti sem er ekki í augsýn. Önnur og minna hvetjandi verkefni bíða mín víst. Back to work people. Eða "Back" "to" "work" kannski frekar.

Yfir og útumallt