Jæja þá er ég nokkurn vegin búin að jafna mig eftir föstudagskvöldið (sjá síðustu færslu) og lífið heldur áfram. Nema núna í vetrartempói. Vetrartempó er þannig, að á þriðjudagsmorgni fæ ég mér kaffi gleymi ólátum helgarinnar, og það næsta sem ég veit er að það er kominn fimmtudagur og ég er búin að skrá mig í vísó.


Myndin er fyrir Svanhvíti, mína góðu vinkonu, sem er búin að vera til staðar öll þessi ár.