Ítarefni, fyrir áhugasama

Ég var búin að skrifa voða fína og nákvæma frásögn af helgarferðinni til London. Þar stóð hvernig hver dagur fyrir sig gekk fyrir sig, og undirstrikar allt það sem mér fannst sérstaklega eftirtektarvert. Síðan þegar ég las þessa snyrtilegu frásögn yfir fattaði ég að hún skilaði ekki til þeirri gleði stemningu og þeim góða fíling sem var ráðandi í ferðinni. Ég hætti snarlega við að birta þá frásögn. Í staðin ætla ég að birta lista yfir helstu persónur Njálu og innbyrðis tengsla þeirra helstu. Nei annars, það getur ekki verið besta leiðin til að koma London á blað.

[dwarfs and midgets]
Fyrsta daginn, inni á fyrsta pöbbnum sem við gengum inn á í London var dvergur. Hvað er ekki gott við bar með dverg? Tja, það voru engin sæti laus. Nokkrum börum síðar fórum við á Mamma Mia! söngleikinn. Sætin okkar voru tryllt, ísinn í hléinu var trylltari, showið var trylltast.

Eftir nokkra daga stórborginni náðum við að tegra jöfnuna sem fjallar um samband innbyrgðs áfengis og kílóa keyptra flíka. Ekki kemur gríðarlega á óvart að það samband er neikvætt, en að það sé línulegt kemur ef til vill einhverjum á óvart.

Á fimmtudagskvöldinu borðuðum við kvöldmat með fleirum á skemmtilegum austurlenskum veitingastað, Shish á Old Street. Við fengum okkur allar afganskan kjúkling og epla mojito. Þetta var eitt af þeim skiptum sem ég varð virkilega sár yfir hversu lítið ég get borðað áður en ég verð södd. Það kvöld endaði á skemmtistaðnum Mother þar sem ég tók myndir af fullt af fólki sem mér fannst skemmtilegt í útliti. (Sjá flickr.com)

Það er dáldið skemmtilegt að segja frá því þegar við borðuðum á ítalska veitingastaðnum á föstudagskvöldinu. Við vorum lúnar eftir langan dag og fórum frekar seint út að borða. Borðið okkar var í kósý horni á kósý veitingastað sem hét (að ég held) Ristorante Italiano Air Conditioned. Þjónninn okkar (ekki ómyndarlegur strákur, suðrænn í útliti) byrjaði strax að vera vandræðalegur við okkur af engri augljósri ástæðu. Þegar við síðan pöntuðum vín af einhverjum öðrum þjóni þá varð hann sár út í okkur. Allt kvöldið var það örlítið pínlegt þegar hann kom til okkar, og það var ekki allt mér að kenna. Þegar fór að sjást í botninn á vínflöskunni fórum við í mönunarleikinn, sem er aldrei góð hugmynd þegar ég er með (sbr. megum við líka sjá myndina á kortinu). Eitt skiptið þegar þjónninn kom spurði ég hann “Excuse, have we met before?” Allt í einu þóttist hann ekki skilja ensku lengur og stamaði eitthvað “Eh ah sorry, I don´t understand what you are saying!” Ég sagði “You look so familiar, I think maybe I have seen you somewhere before?” Í rauninni gekk mest af mönunarleiknum út á það að trufla greyið þjóninn í vinnunni, það gekk ágætlega.

Við versluðum við meðal annars á Portobello markaðnum. Ég og Erna vorum yfir okkur hrifnar (það var gefið að Sella yrði yfir sig hrifin svo það er óþarfi að taka það fram). Við röltum á milli hönnuða og handlékum falleg föt og flotta skartgripi. Við fengum samt ekki 5 fingra afslátt. Spitafield markaðurinn fannst mér líka æðislega skemmtilegur.

Á laugardagskvöldinu fórum við á tónleika með zero7 sem var gaaaaaman. Það kvöld lærðum við líka hvernig á að komast heim af djamminu í London the hard way.

Humm ha já, tímasetning er allt.